0

روزی که تاریخ ساعت ا لانگ اند سون رقم خورد (A. Lange & Söhne)

روزی که تاریخ ساعت ا. لانگ اند سون رقم خورد (A. Lange & Söhne)

روز 9 نوامبر سال 1989 برای ا. لانگ اند سون (A. Lange & Söhne) روزی بود که همه چیز را تغییر داد.

فروپاشی دیوار برلین به والتر لانگ فرصت داد تا کسب و کار خانوادگی‌اش را ادامه دهد. فرصت هایی برای مردم شهر گلاشات نمود پیدا کرد که پیش از این حتی فکرش را هم نمی کردند.

مردم در دنیایی آزاد و بدون دیوار می توانستند با یکدیگر روی یک پروژه منحصر به فرد که چیزی نبود جز تولد دوباره ساعت سازی معروف ساکسون‌‌ها، کار کنند، کسانی که تاریخ A. Lange & Söhne را در سال های ابتدایی پیدایش رقم زدند اکنون شاهدان زنده آن وقایع تاریخی هستند.

روزی که تاریخ ساعت ا. لانگ اند سون رقم خورد (A. Lange & Söhne)

گلاشات شاید مرکز تغییرات سیاسی نبود که منجر به پایان دو دستگی آلمان در پاییز سال 1989 شد ولی حتی در این شهر واقع در جنوب شرقی جمهوری دموکراتیک آلمان، لرزه هایی که دیوار برلین را در روز 9 نوامبر سال 1989 تکان داد به خوبی احساس شد.

آنِت سلار که یکی از اولین کارمندان این کمپانی بود و امروز مسؤول حسابرسی مالی است، وقایع آن روزها را از طریق تلویزیون با ترس و تردید دنبال می کرد. برای اورسولا گولرت یکی دیگر از ساعت سازان آن زمان نیز باورش سخت بود.

روزی که تاریخ ساعت ا. لانگ اند سون رقم خورد (A. Lange & Söhne)

وی در این مورد می‌گوید: «برایمان غیر قابل باور بود. ایده فرصتی برای شروع دوباره را نمی توانستیم به درستی هضم کنیم. در برلین که دیوار حتی تعدادی از املاک را به دو قسمت تبدیل کرده بود، جدایی دو بخش کشور ملموس تر بود».

شادی و حیرت، مردم شرق و غرب را متحد کرده بود. گودران پال که اکنون در بخش خدمات پس از فروش مشغول کار است وقایع آن دوران را از دیدگاه یک ساکن بخش غربی تجربه کرده است.

وی تنها زمانی فهمید که اوضاع از چه قرار است که تصاویر جمعیت مردمی را که به آن سوی مرز سرازیر می‌شدند به چشم دید.

بریتا بوریخ که در بخش فروش مشغول کار است می گوید که با شنیدن اخبار فروپاشی دیوار، احساس آزادی می کرد. ولی شور و هیجان اولین روزها با شک و تردید نیز همراه بود. کریستوف شلنکر در این باره می گوید: «در آن زمان از این می ترسیدیم که مبادا دیوار دوباره بسته شود.

تنها پس از گذشت چند روز مشخص شد که دیوار واقعاً فرو ریخته است».

بسیاری از مردم از فرصت استفاده کردند و به برلین، مونیخ و اشتوتگارت رفتند تا با خانواده و خویشان خود دیدار کنند. ولی خیلی زود این سؤال پیش آمد که بعد از آن چه می‌شود؟ از بین رفتن صنعت ساعت سازی گلاشات برای هلمات گیر، یکی از طراحان ساعت، اجتناب‌ناپذیر بود.

این کمپانی ملی از سال 1917 چیزی به جز ساعت های کوارتز که قادر به رقابت در بازار آزاد نبودند نساخته بود. بنیتو لوکاس که اکنون مدیر یکی از مراکز ا. لانگ اند سون است، در سنین جوانی که خانواده‌ای نداشت، یکی از اولین قربانیان رکود بازار ساعت بود.

مابقی کارمندان مشغول در ساخت ساعت مچی مانند اورسولا گولرت نیز تقریباً بیکار شدند.

زمانی که والتر لانگ تصمیم گرفت دوباره ساعت سازی را در گلاشات راه‌اندازی کرده و ساعت سازانی را برای کارخانه‌ جدیدش استخدام کند، این خبر خیلی زود همه جا را فرا گرفت. نام لانگ هنوز هم در این شهر محبوبیت داشت.

والتر لانگ نه تنها به خاطر اهمیت تاریخی‌اش برای منطقه بلکه به دلیل سفر اجباری اش به غرب دیوار، هیچ‌گاه اجازه نداد در روابطش با مردم سرزمین مادری ساکسون‌ها خدشه‌ای وارد شود.

بنابراین آنت سلار به خاطر پدربزرگش که در گذشته زحمات زیادی برای ساعت سازی A. Lange & Söhne کشیده بود، خود را موظف می‌دانست در کارخانه جدید مشغول به کار شود.

تصمیم به ساخت ساعت پیچیده در کمپانی ا. لانگ اند سون

هلمات گیر نیز به امید آن که بتواند ساعت های مکانیکی پیچیده جدیدی طراحی کند دوباره به ا. لانگ اند سون پیوست. اورسولا گولرت نیز با وجود شک و تردید در مورد توانایی‌اش برای برآورده کردن نیازهای کمپانی، پس از تشویق همسرش، به گروه ساعت سازان پیوست.

کارمندان جدید ا لانگ اند سون، در مورد ساعت‌های مکانیکی اطلاعات زیادی داشتند چرا که آموزش‌های آن‌ها در جمهوری دموکراتیک آلمان بیشتر پیرامون مهارت‌های فنی بود. ولی تصور ساختن ساعت‌هایی با قیمت بیشتر از 10000 مارک در کشور فدرال جدید غیرممکن بود.

روزی که تاریخ ساعت ا. لانگ اند سون رقم خورد (A. Lange & Söhne)

بنابراین اولین گام برای انجام چنین کاری، آموزش کارمندان در کمپانی IWC سوییس بود تا توانایی‌های لازم برای تولید ساعت های لوکس را بدست آورند.

ولی تأثیرگذارتر از آن شاید آینده‌نگری گانتر بلوملین همکار والتر لانگ بود که پیش‌گامان ساعت سازی را متقاعد کرد که ایده‌های بلندپروازانه آن‌ها کاملاً به جا است و پروژه منحصر به فردی را در پیش گرفته‌اند.

در آن زمان در گلاشات هیچ ساختمان قابل بکارگیری وجود نداشت و همه چیز باید از پایه ساخته می‌شد. در اولین مرحله، ساخت ساختمان لانگ 1 انجام شد.

در ابتدا حتی سیستم گرمایشی مناسبی نیز در کار نبود و کارگرها باید بخاری‌های پارافینی خود را در زمستان از خانه به همراه می‌آوردند.

فیوزهای کارخانه نیز هر لحظه ممکن بود بترکد چرا که سیستم برق‌کشی قدیمی نمی توانست نیازهای چنین کارخانه‌ای را برطرف کند. کمپانی A. Lange & Söhne با چنین شرایطی شروع به کار نمود.

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *