پیر کارتیه یک کارگزار معاملات رویایی بود

در میان شاهکارهای موجود در کلکسیون میراث استثنایی جواهرات ، ساعت ها و اشیای کارتیه یک مورد به عنوان یک تکه جواهر استثنایی برجسته جلوه می کند. این یک ساعت رومیزی است که پیر کارتیه (Pierre Cartier) به رئیس جمهور فرانکلین دلانو روزولت (Franklin D. Roosevelt) در میان جنگ جهانی دوم اهدا کرد. هر یک از زیرمجموعه های ساعت به گونه ای طراحی شده اند که در مناطق زمانی قرار می‌گیرند که آمریکا درطول مناطق درگیری منافع داشته باشد: لندن ، پاریس ، برلین و رُم صفحه اصلی ساعت، زمان واشنگتن را نگه داشته است. یک پلاک در قسمت جلویی ساعت قرار گرفته که به فرانسوی نوشته است: ساعت پیروزی در جهان به افتخار معمار خود رئیس جمهور ایالات متحده فرانکلین دلانو روزولت.

ساعت فرانکلین دلانو روزولت (Franklin D. Roosevelt) از جنس اونیکس و یشم

این ساعت به طور اتفاقی در دسامبر سال 1943 توسط کارتیه به عنوان نشانه حمایت از فرمانده کل ارسال نشد. پیر کارتیه رئیس جمهور را می شناخت و چندین بار با وی ملاقات کرده بود. حکاکی فرانسوی بر روی ساعت، نشان از این است که این دو نفر هنگامی که باهم بودند با یکدیگر فرانسوی صحبت می کردند. رئیس جمهور Roosevelt به این زبان مسلط بود. بنابراین چرا جواهر ساز فرانسوی با رئیس جمهور آمریکا در زمان جنگ ملاقات می کرد؟ این یک کنفرانسی بود که بسیار مطابق با زندگی چشمگیر پیر کارتیه به عنوان یک کارگزار معاملات رویایی در جواهرات و سیاست بود.

نوه بنیانگذار کارتیه ، Pierre در سال 1909 به نیویورک نقل مکان کرد تا شاخه ای از مشاغل خانوادگی را افتتاح کند و به همراه همسر آمریکایی خود خانه ای را تشکیل دهد. وی در سال 1908 با یک وارث از St.louis ، missouri ، به نام اِلما رامزی (Elma Rumsey) ازدواج کرد. از روزی که آنها به منهتن رسیدند، Elma و Pierre در صحنه اجتماعی بسیار فعال بودند. بسیاری از فعالیت های آنها اشتیاق مشترکشان را به هنرها احاطه کرده بود. موسسات خیریه بی شماری از جمله L’Alliance Française و metropolitan opera و همچنین موزه بروکلین از آنها حمایت کردند. نام آنها در روزنامه ها حداقل یک بار در ماه ، معمولاً در بیشتر مواقع مشاهده می شود، و کلیه وقایع مختلف اطراف شهر را که در آن شرکت می کردند یا در مهمانخانه خود به سبک Beaux-Arts Parisian واقع در خیابان ۱۵ شرقی ۹۶ برگزار می کردند، اعلام می کردند.این خانه دارای 30 اتاق، 11 حمام، 7 شومینه، یک راه پله بزرگ از سنگ مرمر، یک اتاق ناهار خوری هشت ضلعی و یک طبقه زیرزمین بزرگ بود. این خانه زیبا هنوز هم وجود دارد و از لحاظ تاریخی دارای نقاط دیدنی بوده است.

عمارت کارتیه در خیبابان پنجم در حدود سال 1917

پیر کارتیه در سال 1911 در خارج از شهر نیویورک به واسطه فشار مطبوعاتی مبنی بر فروش 44.5 قیراطی الماسِ امید به وراث آمریکایی ایولن والش مک لین (Evelyn Walsh McLean) مشهور شد. مطبوعات، همه جنبه های معامله را از توجه McLeans تا خرید نهایی الماس معروف که بخشی از جواهرات تاج فرانسه بود را پوشش داد و در اصل توسط لوئی چهاردهم (به فرانسوی: Louis XIV de France) به دست آورده شد.

در حالی که مشخصات معامله پیر کارتیه با مورتون پلانت (Morton Plant) برای این عمارت خیابان پنجم در آن زمان در خارج از مطبوعات نگهداری می شد ، اکنون یکی از افسانه ای ترین داستان های املاک در جهان است. ماجرا ادامه می یابد، در سال 1917 کارتیه یک میلیون دلار مروارید مضاعف دو برابر به آقای Plant بخاطر همسر جوان زیبای خود Maisie و 100 دلار برای خانه داد.

آنچه که توسط مطبوعات پوشش داده شده است این بود که چقدر زیبا، ملک مسکونی به عمارت کارتیه تبدیل شده است. پیر کارتیه به معمار خود دستور داد كه اساساً نمای خیره‌ كننده بیرونی را حفظ كند. بزرگترین تغییر این بود که ورودی اصلی از خیابان 52 به خیابان پنجم منتقل شد که در آنجا رفت و آمد بیشتر بود. این بوتیک از کمیته معماری هارمونی انجمن پنجمین خیابان، مدال طلا دریافت کرد. هنگامی که درها باز بود، آقای کارتیه این عمارت را به مقصدی برای نیویورکی ها و بازدیدکنندگان از شهر تبدیل کرد. فرمول او برای موفقیت – بیشتر و فراتر از محیط جذاب – ترکیبی از جواهرات و الماس های شگفت انگیز و نمایشگاه های دیدنی بود. چند تکه جواهر با منشأ سلطنتی Pierre که در این عمارت فروخته شده بود گوشواره های تراش اشکی و آویز الماس بود که ناپلئون به امپراتور جوزفین و رشته ای از ۴۲ مرواریدهای مشکی از کلکسیون نجیب زاده روسی، شاهزاده یوسوپوف (Prince Youssoupoff) داد. گردنبند مروارید تاریخی Thiers از این کلکسیون نخستین همسر رئیس جمهور فرانسه که توسط موزه لوور (Louvre Museum) در پاریس فروخته شد، زمانی که پیر کارتیه آنرا خریداری کرد ، تعداد قابل توجهی از مطبوعات را دریافت کرد. او این قطعه جواهر را به عنوان یک کمک کننده با سود ۱دلاری در عمارت به نمایش گذاشت و به خانم W.K. Vanderbilt اعطا شد.

در سال ۱۹۲۳ پیر کارتیه از گالری های عمارت برای اولین نمایشگاه آمریکایی هنر تزیینی کار Jean Dunand استفاده کرد. امروزه یک نمایش تاریخی در نوسازی کارتیه با کار Atelier Midavaine در سالن Panthére وجود دارد.

هنگامی که خانواده های سلطنتی و اشخاص بزرگ از نیویورک بازدید کردند اغلب گزارش‌هایی در روزنامه‌ها مبنی بر توقف برنامه های سفرشان برای بازدید از پیر کارتیه در عمارت منتشر شده بود.

بعضی از مهمانان شامل دوک بزرگ الکساندر میخایلوویچ از روسیه (Grand Duke Alexander Mikhailovich of Russia) و ماهاراجه کاپورتاله (Maharajah of Kapurthala)، پدر بزرگ جواهر ساز معاصر هانوت سینگ (Hanut Singh) بودند.

در طول بازدید ملکه رومانی در سال ۱۹۲۶ او نیم ساعت را در این عمارت گذراند. این ملکه ی یک ستاره دارای سبک از یک دوره ، به کارتیه گفت که چگونه مد را برای پوشیدن جواهرات سر را با مدل جدید مو ابداع کرده است. روزنامه نیویورک تایمز گزارش داد که کارتیه هنگامی که ملکه این اطلاعات را با او به اشتراک گذاشت به دقت به او گوش داد. در سال ۱۹۲۸ کارتیه هوانورد فرانسوی را در این عمارت سرگرم کرد.

علاوه بر فعالیت‌هایی که پیر کارتیه در عمارت و در جریان اجتماعی نیویورک انجام داد نسبت به هر تعداد علل سیاسی فرانسه که با نیازها در طی دهه ها تغییر می کردند تعادل برابر وجود داشت.

فرانکلین دلانو روزولت تنها رئیس جمهور کارتیه نبود. او با چند نفر ملاقات داشت اولین نفر کالوین کولیج (Calvin Coolidge) بود.

آقای کارتیه در واشنگتن اقامت گزید تا برای موضوعات متنوعی از مد فرانسه و اقتصاد فرانسه در نقش خود به عنوان نماینده اتاق بازرگانی سخنرانی کند.

او یک بار توضیح داد که من تمام تلاش خود برای ترویج و توسعه از طریق سازمان های فرانسوی و آمریکایی نزدیکترین روابط اقتصادی و فرهنگی بین ایالات متحده و فرانسه را به کار گرفته ام. او ادامه داد که برای من فرانسه و آمریکا کشور های دوست و هم پیمان هستند و همیشه همچنان باقی خواهند ماند.

پیر کارتیه نمادی از اتحاد را در نمای بیرونی طبقه سوم عمارت خود قرار داد. این شی یک ساعت بزرگ برنز است که شامل یک عقاب آمریکایی و خروس فرانسوی است که به مجسمه ساز مستقر در بروکلین R.Bonet در سال ۱۹۱۹ سفارش داده شده بود.

بعد از جنگ جهانی دوم زمانی که پیر کارتیه به همراه همسر خود به دریاچه ژنو در سوئیس رهسپار شدند او به عنوان یک شخصیت محترم در سیاست باقی ماند.

در طول کنفرانس اجلاس ویژه در سال ۱۹۵۵ رئیس جمهور دوایت دیوید آیزنهاور (Dwight D. Eisenhower) در عمارت کارتیه ماند. این بازدید احتمالاً به اهمیت کار پیر کارتیه در طول جنگ جهانی دوم زمانی که او به رئیس جمهور فرانسه این ساعت را اهدا کرد برمیگردد. کارتیه در دوران جنگ به عنوان یک دیپلمات عمل کرد. بدیهی است که رفتار و دانش جذاب او از هر دو ملت توسط سیاستمداران مورد توجه قرار گرفته است.

عناوین رسمی او در طول جنگ شامل شورای هماهنگی اجتماعی فرانسه و بخش جواهرات و صندوق خدمات ملی معلولان آمریکایی و خزانه دار کمیته متحد فرانسه بود.

مکاتبات میان پیر کارتیه و دبیر شخصی Roosevelt به نام گریس تولی (Grace Tully) نشان می دهد که او با رئیس‌جمهور چندین بار ملاقات داشته است تا اخبار فرانسه را به روز کند. او او همچنین جلساتی را برای چهره‌های مهم فرانسه هنگام عزیمت به ایالات متحده هماهنگ کرد. در نامه‌ای به تاریخ ۵ فوریه سال ۱۹۴۵ زمانی که او می خواست جلسه ای را ترتیب دهد و نماینده ای از فرانسه به همراه آورد و او نوشت که آقای Devaux همچنین رئیس فدراسیون زندانیان جنگ فرانسه است و به او دستور داده شده است که ماموریتی را در واشنگتن انجام دهد. من فکر می‌کنم که بعضی از اطلاعات محرمانه ای که می تواند به رئیس جمهور بدهد مورد توجه وی قرار می‌گیرد.

هنگامی که پیر کارتیه در ۲۷ اکتبر سال ۱۹۶۴ در محل اقامت در دریاچه خود درگذشت یادبودی در نیویورک در کلیسای جامع سنت پاتریک (St. Patrick’s Cathedral) برگزار شد و کار وی برای همیشه به یادگار خواهد ماند.